ARA

I.

ARA

Tria fuerunt Veterum in sacrificiis loca, per quae expiationem faciebant, Scrobiculus, quô Inferis: Ara, quâ terrestribus, et Altare seu Focus, quô Caelestibus factum est. Hinc Vir eruditus ad Iustinum l. 11. c. 5. Altare quid augustius et in quo victimoe adolentur, Diisque superis Sacrum er at. Ara etiam, in qua supplicatur, aut tantum libatur, atque etiam ad Deos inferos pertinet. Quin et antiquior ibus temporibus Aram pro Foculo Sacerdotis usurpatam non est vana opimo. Unde Virgilius, l. 4. Aen. v. 219.

Talibus or antem dictis, arasque tenentem.

Dicta autem est Ara, vel ab ardendo, vel a similitudine arearum, quas puras esse oportet, vel a Graeco ἀρὰ, preces. Varro apud Macrob. l. 3. c. 2. ait, illas primum Ansas dictas esse, quod esser necessarium eas a sacrificantibus teneri. Figurâ erant quadratâ, parum extra humum exstantes, in quibus cum sacrificabant, cespitem gramineum illis imponere mos fuit: quae causa, quod Aroe gramineae Virgilio dicantur Aeneid. l. 12. v. 119. Lex dedicatae Arae, a Georg. Fabricio recitatur, unde cognosci potest, quâ fere verborum formâ, non solum in templis, sacrisque aedibus, sed et in Aris dedicandis Veteres usi fuerint. Vide quoque Adolphi Occonis Numism. p. 46. et 47. Coeterum illas inviolabiles voluêre antiqui; hinc Tullius in aram Tribunatus confugere dixit: Confugientes itaque in Fana, immunitatem impunitatemque consequebantur, si Aras fuislent amplexi. Cuius immunitacis institurtio prima fovendae Rei publ. utilissima et a civitatum conditoribus ideo introducta fuit, ne humilioris sortis homines a potentioribus iniuriam paterentur. Vide Martian. Aug. l. 6. C. de his qui ad Eccles. confug. Sed iis solum hoc perfugium profuit, qui iniuriam alteri non intulissent; Nam illatâ iniuriâ poterant ab ipsa ara avelli, Callistratus ICrus l. 28. ff. de poen. Vide Tacit. Annal. l. 3. et Lipsium Comment. in hunc librum. Hinc Servulus apud Plautum, Mostell. Actu 5. sc. 1. v. 45.

Ego interim hanc Aram occupabo.

Tibullus, l. 4. Eleg. 12. v. 23.

Et veneris sanctae considam vinctus ad aram.

Bene considam, quia supplicum sedere. C. Nepos Pausania c. 4. Fanum Neptuni est Taenari eo ille index confugit: in ara consedit. Nec in Latio tantum, aut more Romanorum, sed etiam Graecorum id receptissimum erat. Corn. Nepos hinc modo citatus in Pausania, indicem in Fanum Neptuni, quod Taenari est, confugisse, et in Ara consedisse refert: eandemque publicae pacis vocat, in Timotheo. c. 2. Sed et Euripides,

--- ἔχει γὰρ καταφυγην` θήρμεν πέτραν,

Δοῦλοι δὲ βωμοὺς θεῶν. ----

Nec vero Diis modô, sed et Heroibus quibusdam, id honoris datum, uti Lipsius ex Plutarchi Theseo docer, et nos mox videbimus. Ab aris autem nemo vi poterat avelli, sed si quis magni sceleris reus eo se recepisser, vel igne admotô sponte inde discedere cogebatur, vel obstructis valvis fame enecabatur, Thom. Dempster. Antiqq. Rom. l. 1. Paralipom. ad c. 13. Rossaeus tamen Archaeol. Veter. l. 6. c. 1. docet, non quamvis Aram, remplumque quodvis hôc privilegiô apud Athenienses fuisse gavisum, sed sex solum istas, Misericordiae videl. Minervae, Eumenidum, Munychiae, et duas in Thesei templis, quarum altera intra moenia, altera foris erat; Originemque huius rei arcessit ab Herculis posteris, qui insidias eorum, quos Avus afflixerat, timentes, Athenis sibi primi Asylum, h. e. templum misericordiae collocârunt, unde nullus posset abduci, Servius ad Aen. l. 8. Porro et iuraturi Aras tenebant; sive ut ait Tullius pro L. Corn. Balbo, ut mos Graecorum est iurandi causâ ad aras accedebant; Vide Barn. Brislonium Formular. l. 8. et oraturi, uti vidimus supra, et uti infra dicemus, ubi de Ornantium ritibus. Adde qui priorem ritum egregie insuper illustrârunt, Hadr. Turnebum Adversar. l. 16. c. 10 1. 19. c 19. et l. 26. c. 2. Ios. Scaligerum ad Manilium, Keuchenium ad Hanmbalem Cornel. Nepotis c. 2. Alios: uti de Poenis idem factitare solitis, Alex. ab Alexandro Genial. Dierum l. 5. c. 10. Sed et Romanos id solitos, inde patet, quod qpud illos Aram tenere vel tangere, est ὀμνύντα τοῦ βωμοῦ ἐφάπτεςθαι, ut loquitur Theo. Morituri quoque illas amplexabantur. Virg. Aen. l. 2. v. 155.

--- --- Vos Arae, ensesque nefandi,

Quos fugi, vittaeque Deum, quas hostia gessi.

Seneca in Hercule fur. Act. 2. v. 501.

Coniugia quoniam pervicax nostra abnuis,

Regemque terres; sceptra quid possint, scies.

Complectere Aras, millus eripiet Deus

Te mihi:

quibus verbis Lycus, ad Megaram, quam interfecturus erat, utitur. Quô sensu accipiendum et Plinii illud l. 35. c. 10. Timanthis est Iphigenia, oratorum laudibus celebrata, quâ stante ad aras periturâ,

cum maestos pinxisset omnes, Patris vultum velavit, etc. Vide quoque supra in voce Altare: uti de Aras coronandi more infra; aliquid etiam in Bomonicae, de foeda adulatione Veter. Aras hostiasque variis in locis disponendi, in adventu Principum, lipsium Not. 77. ad Histor. Taciti et Berneggerum ad Iustin. l. 24. c. 3.

II.

ARA

caeleste sidus. Cuius meminit Ovid. Met. l. 2. v. 138.

Neu te dexterior tortum declinet ad Anguem,

Neve sinisterior pressam rota ducat ad Aram.

Cicero in Arateis:

Inde Nepes cernes propter fulgentis acumen

Aram, quam statu permidcet spiritus Austri.

Horiyontem nostrum stringit mediâ nocte, sub finem Iunii, meridianum transiens, et duodecim in globo nostro complectitur stellas. Θυτήριον Arato dicitur. Sic enim ille:

Αὐτὰρ ὑπ᾿ αἰθομένῳ κέντρῳ τέραος μεγάλοιο

Σκορπίου, ἄγχι νότοιο θυτήριον αἰωρεῖται.

Ceterum Aram hanc Caelestem denotare aiunt aram illam, iussu Deorum a Vulcano, sive, ut ait Eratosthenes, apud Arati Scholiasten, a Cyclopibus, nempe Vulcani fratribus et ministris, exstructam; super qua Iovi adversus Titanas bellum suscepturo, fideliratis sacramentô Dii omnes sese obstrinxêre. Itaque auxiliô Deorum devictis Titanibus; Iuppiter, in perpetuam rei memoriam, Aram illam inter astra locâsle dicitur. Alii tamen Aram hanc in caelo collocatam dicunt, in gratiam Chironis Centauri; nempe quod lupum, qui etiam hinc Victima Centauri dicitur, et Arae in caelo proximus est, in eiusmodi ara immolaverit. Quae insimul et Chironi ante oculos sit posita, ut eius insignis erga Deos immortales relgio et pietas in perpetuum demonstretur. Nic. Lloydius. Vid hîc infra.

III.

ARA

civitas Arbaiae regia, et insula Arabiae adiacens.

IV.

ARA

fil. Iether. 1. Paral. c. 7. v. 38. Latine maledicens, aut videns.

V.

ARA

urbs Assyriorum. 1. Entscheidung Nr.Paral. c. 5. v. 26. Hieronym. in Qu. Hebr. ipsam Rages esse scribit, Medorum civitatem, de qua Tobiae c. 1. v. 16. Latine mons, aut praegnans, sive demonstratio.